Dit is een veelgehoorde stelling van mensen die bij me in begeleiding komen. Er is (weer) iets met de hond gebeurd, hij heeft heftiger probleemgedrag ontwikkeld en hier willen de mensen aan werken. Als ik vraag wat hun ultieme einddoel is met de hond wordt er vaak vastgehouden aan hoe de hond het voorheen deed. Echter is dat niet altijd realistisch meer...
Als mensen bij mij in begeleiding komen, krijgen ze eerst een uitgebreid intakeformulier toegestuurd.
In één van de laatste vragen stel ik de vraag wat hun wens is. Waar zouden ze naartoe willen werken met de hond? Wat zou hun ultieme doel zijn? Hoe ziet hun leven met de hond er dan uit? Vol passie wordt hier vaak een prachtig plaatje ingevuld. Een prachtig beeld van hoe hun ideale situatie met de hond eruit zou zijn.
De volgende vraag in het intakeformulier is; “Als je kijkt naar wat je hierboven hebt ingevuld.. hoe realistisch denk je dat jouw wens dan is?” En vaak volgt dan het antwoord; “Ja, dat is realistisch hoor! Want voorheen kon hij het ook dus hij heeft al laten zien dat hij het kan!” Hmmm… en dan kom ik om de hoek met een wat minder leuke boodschap om de mensen weer met beide benen op de grond te zetten.
Het is namelijk vaak zo dat mensen bij me in begeleiding komen omdat er (weer) iets met de hond gebeurd is. Hij is aangevallen door een andere hond, hij is zich kapot geschrokken van een jogger en uit reflex beet hij, hij heeft een nare ervaring gehad met bezoek, hij heeft door een incident veel pijn gehad, hij was alleen thuis en is enorm geschrokken van iets. Noem het maar op! Er is dus een negatieve ervaring in het rugzakje van de hond gekomen. Bovenop de nare ervaringen die er misschien al in zaten.
En ja, het kan wel zo zijn dat jouw hond in het verleden iets prima kon. Maar er is tussen toen en nu het één en ander gebeurd. En dat kan toch zijn sporen nalaten.
Ik heb zo een 13 jaar geleden een auto ongeluk gehad. Frontale botsing met een vrij hoge snelheid, auto’s allebei total loss, ikzelf licht in de kreukels. En dat heeft ook veel met me gedaan. Het heeft jaren geduurd voor ik weer zonder angst in de auto durfde te rijden en nu nog komt de angst af en toe opzetten. Zeker op drukke wegen die ik niet ken.
Terwijl ik die angst voor dat ongeluk totaal niet had.
Maar er is ruis op de lijn gekomen. Er is iets gebeurd.
Die ervaring is in mijn rugzakje terecht gekomen en dat heeft zijn sporen nagelaten.
Ik geloof niet dat ik ooit nog zo onbezorgd in de auto zal zitten als voor dat ongeluk.
Een vriendin van me is eens overvallen na het stappen. Gevolg; zij durft in het donker niet meer alleen over straat. Haar angst is in de loop van de jaren wel een stuk verminderd (in het donker naar de supermarkt gaat inmiddels weer), maar no way dat zij ooit nog eens na het stappen alleen over straat gaat.
Ook zij heeft een rot ervaring voor haar kiezen gehad die sporen nalaat. Die ervaring zit in haar rugzakje.
Hoe realistisch is het dan om tegen haar te zeggen; “Voorheen kon je het ook, dus nu moet je het ook gewoon weer kunnen na wat therapie.”
Nope, zo werkt het gewoon niet. Met honden is dat niet anders.
Natuurlijk is het wel afhankelijk van de aard van de problemen en de hond zelf. Sommige honden krijgen even een knauw van zo’n gebeurtenis en na goede ondersteuning en begeleiding van hun mens zitten ze al snel weer op het goede pad en misschien zelfs wel weer op het oude niveau.
Maar het kan ook zo zijn dat deze ervaring heel erg veel indruk heeft gemaakt op jouw hond en dat die ervaring nooit helemaal zal verdwijnen uit zijn rugzakje. Dat is wat ik in de praktijk toch veel meemaak. Het oude niveau is geen realistisch doel meer…
Je zal ermee moeten leren dealen. Je zal moeten accepteren dat het gebeurd is en je doelen bij moeten stellen naar realistische doelen. Je zal je ideaalplaatje moeten laten gaan en naar een nieuw plaatje toe moeten werken. De situatie zal moeten veranderen. Lees in dit artikel meer over dit onderwerp.
Een plaatje waarin je je hond serieus neemt, (h)erkent wat er met hem is gebeurd en daar vervolgens naar handelt.
Stel dat jouw hond uitvalt en je hebt hier voorheen met veel succes aan gewerkt… je kon weer genieten van de wandelingen en het uitvallen was flink verminderd. En dan ineens is er weer iets gebeurd waardoor je hond een terugval heeft.
En ja, dan zou het zo kunnen zijn dat je hond niet meer op zijn oude niveau terug komt.
Misschien was je op het punt dat je op 10 meter afstand andere honden kon passeren en na dit incident heb je weer veel meer afstand nodig. Je begint opnieuw met trainen.
Dan kan het zijn dat jullie ultieme, haalbare einddoel geen 10 meter meer gaat worden, maar bijvoorbeeld 15 meter of zelfs nog iets meer.
In sommige gevallen betekent dit zelfs dat je vooral in zal moeten steken op management. Oftewel; voorkomen dat je hond in een benarde situatie terecht komt.
Of jouw hond heeft verlatingsangst en je was op het punt dat je een paar uurtjes van huis kon. Er is iets gebeurd waardoor hij in de paniek raakt en niet meer alleen thuis kan zijn. Na zo’n terugval zal je weer opnieuw moeten beginnen met je training. En ook dan is het kijken naar wat je hond aankan. Misschien kon hij voorheen makkelijk 4 uurtjes alleen zijn. Het kan zijn dat die 4 uur nu niet meer haalbaar is.
Jouw hond is niet degene die moet gaan veranderen, maar jij.
Jouw verwachtingen moeten veranderen.
Als jij voorheen zonder problemen door de woonwijk kon wandelen, maar jouw hond is daar aangevallen of er is iets anders gebeurd waardoor hij zich daar heel onveilig is gaan voelen.. dan bestaat de kans dat je (al dan niet tijdelijk) uit moet wijken naar andere gebieden om te wandelen.
Leuk om te horen? Nee, natuurlijk niet. Maar dit kan wel de realiteit zijn en soms is het zoals het is.
Honden zijn niet volledig maakbaar naar wat wij willen. En ook al zijn er gelukkig steeds meer mensen die zich dat realiseren… toch komt er nog regelmatig iets als dit omhoog.
De verwachtingen die de baasjes hebben van de hond liggen veel te hoog. Baasjes vergeten dat de beleving van de hond heel anders kan zijn dan die van ons. Ze vergeten dat honden levende wezens zijn en geen apparaatjes die je volledig in kunt stellen naar wens…
Als jouw hond op een bepaalde plek aangevallen is door een hond die daar normaal nooit komt, dan weten jij en ik dat de kans heel klein is dat het nog eens gebeurt op die plek. De betreffende hond komt daar normaal immers niet. Maar jouw hond heeft het vermogen niet om daar op die manier over na te denken.
Hij heeft alleen ervaren dat hij op DIE plek is aangevallen. Op DIE plek zijn er nare dingen gebeurd. Op DIE plek voelt hij zich mega onveilig.
Wat jij en ik daarvan vinden is niet belangrijk. Het gaat om de beleving van jouw hond en de ervaringen die hij in zijn rugzakje heeft.
Kijk en dit zijn natuurlijk wel extreme voorbeelden he. Dat je in een bepaald gebied helemaal niet meer kunt wandelen.
In veel gevallen is er echt wel aan te werken (al kan dat een lang proces zijn). Maar ik geef ze om je erover na te laten denken. En ook omdat ik het wel degelijk tegenkom in de praktijk.
De baasjes blijven maar worstelen en vechten.
Ze blijven hun hond blootstellen aan moeilijke situaties. “Want voorheen kon ‘ie dat ook dus hij moet het nu ook gewoon weer kunnen!”. En onderaan de streep is de hond daar de dupe van.
Het is best wel bijzonder dat dit bij mensen best vanzelfsprekend is, maar dat er bij honden niet zo bij stilgestaan wordt.
Als iemand uit jouw omgeving iets naars heeft meegemaakt en van daaruit veranderd is, dan is er vaak begrip. Sja… het was ook niet niks wat diegene heeft meegemaakt. Logisch dat zo iemand is veranderd. Waarom hebben veel mensen (onbewust misschien) het idee dat dit bij honden anders is? Dat zij wél maakbaar zijn, ongeacht wat ze hebben meegemaakt?
Misschien heeft het er wel mee te maken dat wij als mens nooit zeker weten hoe een hond iets beleefd heeft. Hoe heftig een bepaalde gebeurtenis is geweest. Iets kan voor ons vrij klein lijken, maar op jouw hond een enorme indruk gemaakt hebben.
Wij zullen als mens nooit precies weten hoe een hond de dingen beleefd. Maar als je ziet dat het gedrag van je hond flink veranderd/verergerd is na een incident, dan kan je er sowieso van uit gaan dat het veel indruk gemaakt heeft.
En dan komt het moeilijke gedeelte om de hoek.
Je eigen ideaalplaatje opzij zetten en kijken naar je hond en wat hij aankan. Jouw eigen wensen zullen toch echt plaats moeten maken voor wat jouw hond je vertelt en wat realistisch is om van hem te verwachten.
Niet altijd leuk, maar als jij wilt dat je hond (en jij trouwens ook) weer ontspannen door het leven kan gaan dan is dit stuk onvermijdelijk.
Laat het eens bezinken. Als jij in deze situatie zit (je hond heeft een terugval gehad door een nare ervaring) en je merkt dat je veel frustratie voelt omdat het niet meer gaat zoals voorheen… ga eens bij jezelf te rade of je de lat niet te hoog legt.
Neem wat afstand, kijk objectief naar je hond, neem alles wat gebeurd is serieus en stel je verwachtingen bij.
Dit kan voor jullie allebei ontzettend veel lucht geven.
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties