Mooi onderwerp en tegelijkertijd ook één van de meest ingewikkelde onderwerpen die er is. Want wat is “te beschermend”? Wat voor de ene hond inderdaad te beschermend is en mogelijk kan zorgen voor problemen, kan voor een andere hond juist weer noodzakelijk zijn.
Als ik kijk naar mijn eerste jaar met Faye, dan vermoed ik dat heel veel hondenbaasjes en zelfs professionals mij voor gek verklaard zouden hebben en het zelfs als compleet fout zouden bestempelen.
Faye is een buitenlandse hond met een traumatisch verleden en ze was in haar eerste jaar ontzettend bang.
De hele wereld was eng. Oh man, wat was alles overspoelend voor haar. Ik heb haar dus ook continu in bescherming genomen. Kwam er een mens aan? Ik vergrootte direct de afstand en heb haar soms zelfs opgetild en meegenomen. Kwam er een hond aan? Exact hetzelfde! Ik liet niks of niemand bij haar in de buurt komen. Zelfs toen zij op het punt was dat er zelfvertrouwen begon te ontstaan, toen nam ik haar nog in bescherming en voorkwam ik dat ze in contact kwam met mensen en honden.
Waarom? De keren dat ik het wel heb laten gebeuren liepen uit op een compleet fiasco. Trillend als een rietje lag ze op de grond. Dit waren vreselijk traumatische ervaringen voor haar. Dat wilde ik niet meer, dus huppetee… niks meer “even uitproberen hoe het gaat”.
Ik heb haar die eerste tijd dus serieus bij alles weggehouden. En ik kan nu zeggen; dat is de beste beslissing ooit geweest.
Pas toen ik zag dat zij echt stevig op eigen pootjes stond, toen ben ik weer eens wat gaan experimenteren. Alles eerst met bekende honden en mensen, wiens reactie ik goed kon voorspellen. En in gecontroleerde omstandigheden. We spraken buiten echt oefensessies af. Alsnog steunde ik haar en hielp ik haar als ze het moeilijk kreeg. Maar stukje bij beetje heb ik mijn handen van haar af getrokken en haar zelf ervaringen op laten doen.
We zijn 3 jaar verder en ik heb nu wel een hond die bij wijze van spreken dansend door het leven gaat. Ze staat hier in Bergen op Zoom eo bekend als “Oh.. daar heb je die blije hond weer!”.
Mensen zijn geen enkel probleem meer (mits ze niet actief contact met haar maken) en ook in contact met honden is ze enorm gegroeid. Ze loopt heerlijk vrolijk buiten te huppelen, maakt zelf keuzes, vraagt mij om steun als ze het spannend vindt.. maar ze doet het allemaal zelf! Ik zie haar iedere dag nog steeds groeien.
En ik durf er mijn handen voor in het vuur te steken dat wanneer ik hier het eerste jaar te makkelijk mee om was gegaan, ik nu óf een zwaar angstige en gestreste hond had gehad óf een uitvallende hond. Want dat is wel het gevaar bij een angstige hond. Juist zo’n hond kan op den duur uitvalgedrag gaan ontwikkelen als overlevingsstrategie. Dit heb ik absoluut willen voorkomen bij Faye. Want hoe schattig, blij, leuk, vrolijk etc etc ze er nu ook uit ziet…
Zij zou een perfect exemplaar kunnen zijn om uitvalgedrag te ontwikkelen. Juist door die angst.
Dus ben ik te beschermend geweest in haar eerste jaar? Ik denk het niet. Ik denk dat ik niet beter had kunnen handelen.
Maar… er is ook een andere kant. In de praktijk kom ik het tegen dat een baasje haar hond overal bij weghoudt en niets aan durft te gaan. Niet eens achterover durft te leunen. Overal controle op wil houden. Dat komt vaak voort vanuit eigen onzekerheid en angst van het baasje en niet omdat het echt nodig is voor deze hond. Dat is een tricky punt.
Op het moment dat je handelt vanuit je eigen angst en niet meer kijkt hoe de hond de dingen beleeft, kan er het één en ander scheef komen te zitten. Je ontneemt de hond de mogelijkheid om zelf te leren en zelf ervaringen op te doen. Een beetje stress hoort bij het leven en ook hier leren honden van.
Als je vanuit jouw eigen angst eigenlijk niets aan durft te gaan (ook niet in veilige omstandigheden), dan kunnen er problemen komen. De hond leert niet om zelf keuzes te maken (hij leert niet eens dat hij zelf keuzes kán en mág maken), hij doet geen zelfstandige leerervaringen op, hij leert niet op eigen pootjes te staan, hij leert niet te dealen met een beetje stress en hij leert niet om te gaan met allerlei prikkels in ons dagelijks leven.
Dat is naar mijn idee niet oké. In ieder geval niet voor de hond.
En nogmaals; heb jij een hele angstige hond die echt nog niet met bepaalde prikkels of omstandigheden kan dealen, dan is dat een ander verhaal. Maar waar het om gaat; als je kiest om je hond in bescherming te nemen, doe dat dan omdat je ziet dat jouw hond het nodig heeft.
Niet vanwege je eigen angst en omdat JIJ het dus nodig hebt.
Angst is een slechte raadgever. Het gevaar bestaat dat je je eigen angst op je hond projecteert. Jij bent bang om iets aan te gaan en van daaruit laat je je hond het ook niet aangaan.
Neem afstand, doe een stapje terug en kijk objectief naar jouw hond en wat HIJ aankan. Wat geeft jouw hond aan? Je hond is jouw gids hierin.
Net zoals dat Faye mijn gids was in haar eerste jaar.
Volg je me al op Facebook en Instagram? Daar plaats ik regelmatig interessante kennis en tips & tricks over honden en hondengedrag. Zie ik je daar?
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties