Toen Faye bij mij kwam had ook ik een ideaalplaatje in mijn hoofd over hoe het zou gaan worden. Lekker veel en lang wandelen in de natuur, eens een terrasje kunnen pakken met haar erbij, haar meenemen op visite naar vrienden en familie… Gezellig! Helaas dacht Faye daar anders over… en mogelijk jouw hond ook.
Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik besefte dat dit allemaal MIJN wensen waren.
Mijn agenda. MIJN verwachtingen van haar.
Het komt veel voor dat hondeneigenaren zichzelf ervan overtuigen dat ze precies weten wat hun hond nodig heeft. Dat ze precies weten wat het beste is voor hun hond. En dat ze hebben een heel lijstje aan wensen waar de hond aan moet voldoen en wat ZIJ allemaal willen met de hond. Overal mee naartoe kunnen, niet opspringen, niet aan de lijn trekken, altijd vriendelijk zijn naar andere mensen en andere honden en zo ontstaat er een hele waslijst met eisen waar de hond aan moet voldoen.
Of denk eens aan het vergelijken met een vorige hond.
Deze hoor ik ook heel vaak. De vorige hond van de eigenaren kon overal mee naartoe en hij kon dit en hij kon dat… en ja, met deze hond loopt het allemaal een stuk stroever. Het gaan vergelijken is dan snel gebeurd. Maar ja, dat resulteert best vaak in het (onbewust) compleet negeren van wat de hond ons eigenlijk vertelt. Dat is niet fair naar je huidige hond. Hij is niet je vorige hond. Hij is zichzelf met al zijn mooie en minder mooie kanten. En misschien dus ook een aantal kanten die maken dat bepaalde verwachtingen niet realistisch zijn. Dit is echt iets om kritisch naar te kijken.
In Faye haar eerste jaar bij ons nam ik haar veel mee op bezoek naar familie en vrienden. Heerlijk leek me dat. Lekker mee naar mijn ouders en schoonouders als we daar op visite gingen. Ze kon slecht rust vinden, hijgde veel en liep opgefokt heen en weer. Ongeacht hoe vaak ik dit ook probeerde en hoeveel snacks ik ook voor haar meenam om haar af te leiden.. de onrust bleef en de stress signalen vlogen in het rond. Ik dacht; we trainen dit gewoon verder. Ieder bezoekmomentje maken we er een training van.
Pas na een aantal maanden begon ik serieus te kijken naar wat Faye me vertelde.
En toen kwam ook het pijnlijke besef dat ik mijn eigen agenda aan het opdringen was aan haar. Want wat Faye mij vertelde was; “Ik vind dit echt niet leuk! Ik wil dit niet!”
Soms WILLEN we zo graag dat onze honden iets leuk vinden of dat ze zich op een bepaalde manier gedragen, dat we compleet missen wat de hond ons eigenlijk vertelt.
Wat betreft Faye ben ik blij dat ik het licht zag. Stoppen met pushen en maar blijven proberen om MIJN wens door te drammen. Ze gaat niet graag mee op visite naar een ander huis. Punt. Dat hoeft ze nu dus ook helemaal niet meer. Ik heb een hele duidelijke scheiding aangebracht tussen mijn agenda en behoeftes en Faye haar daadwerkelijke behoeftes. Ze hoeft niet meer mee nu en blijft gewoon lekker thuis. Dit scheelt haar enorm veel spanning en ik krijg er een blijere hond voor terug.
Hoe werkt dit bij jou en jouw hond?
Welke gewoontes hebben jullie? Waar neem je je hond allemaal mee naartoe? Hoe doen jullie de wandelingen? Bepaal jij de route, de tijdsduur en het tempo of kijk je naar wat jouw hond het liefste doet? Welke activiteiten doen jullie allemaal? Misschien zelfs een bepaalde sport of cursus? Met welk “boodschappenlijstje” aan eisen, doelen en verwachtingen heb jij je hond in huis gehaald? Is dat wel realistisch? Wat vind je hond er eigenlijk van? Kan hij dit wel allemaal wel handelen?
Kijk er eens kritisch naar. En stel jezelf de vraag;
“Is wat we doen hetgeen wat IK leuk vind en wat IK perse wil doen met hem of doe ik wat MIJN HOND leuk vindt en wat HIJ wil doen en aankan?” Of anders gezegd; zijn jouw verwachtingen van deze hond wel realistisch?
Als het aan jouw hond zou liggen… hoe zou hij er dan voor kiezen om zijn dagen door te brengen? Wat maakt jouw hond echt blij? Van welke activiteiten ontspant hij? Waar wordt jouw hond echt gelukkig van? En wat zijn dingen die hij gewoon niet kan handelen? Welke zaken van jouw ideaalplaatje en wensenlijstje kan jouw hond gewoon niet aan? Geniet hij van het flink doorstappen tijdens een wandeling en het maken van kilometers? Of merk je dat hij veel relaxter is als jullie samen lekker op het gemakje gaan struinen en ontdekken, als jouw hond van jou lekker hond mag zijn en hij alle ruimte krijgt om zijn neusje te gebruiken om te snuffelen?
Check ook dit artikel over spanning tijdens het wandelen.
En de sport of cursus die jullie samen doen? Heeft je hond het naar zijn zin? Is hij ontspannen en heeft hij er plezier in? Doen jullie het echt samen? Of merk je dat hij stijf staat van de spanning, heel druk en opgewonden is of misschien zelfs niet eens bereikbaar voor je is? Dat laatste klinkt niet echt als een fijne activiteit voor je hond.
Een hond is niet degene die zijn baasje kiest. Wij kiezen ervoor om de hond in huis te nemen. En daar komt een verantwoordelijkheid bij kijken. Soms betekent dit ook dat we onze eigen wensen en agenda (deels) overboord moeten gooien. Hoe pijnlijk dat soms ook is. Het zijn geen apparaatjes die je helemaal naar wens in kan stellen.
En uiteraard, aan sommige dingen ontkom je niet.
En je hond ook niet. Mijn Faye heeft een bloedhekel aan de dierenarts en aan de trimster maar ja… dit zijn dingen die af en toe toch echt moeten gebeuren. Dus ik zeg hiermee niet dat je je volledig aan moet passen aan je hond en dat de wijzer compleet door moet slaan naar hem. Wat ik bedoel is; als jij merkt dat jij een ideaalplaatje in je hoofd had van hoe het leven met deze hond zou zijn en je voelt veel frustratie omdat bepaalde dingen in jullie dagelijkse leven niet prettig verlopen, kijk dan eens heel goed of je wel eerlijk naar je hond kijkt en wat hij je vertelt.
Kijk objectief naar hoe jouw hond in elkaar steekt en wat wel en niet realistisch is om van hem te verwachten.
Maak bijvoorbeeld eens een lijst van activiteiten die JOU blij maken en maak een lijst van activiteiten die JOUW HOND blij maken. Kijk wat er overlapt en maak van die dingen jullie nummer 1 voor meer plezier samen. Echt plezier.. voor jullie allebei. En zijn er dingen bij die mijlenver uit elkaar liggen? Kijk dan eens wat je kunt doen om ze dichter naar elkaar toe te krijgen of als dat niet mogelijk is… schrap ze. Ga naar je hond kijken als individu. Niet als een apparaatje dat je helemaal naar je hand kan zetten en precies kan instellen naar jouw wensen. Zo werkt het niet.
Niets is fijner dan gewoon een happy hond die heerlijk in zijn vel zit. En dat gaat ook doorwerken op jou. Uiteindelijk worden jullie er allebei gelukkiger van als je je ideaalplaatje los kan laten en je hond echt gaat zien voor wie hij is.
Kampt jouw hond met verlatingsangst en wil jij er alles aan doen om te zorgen dat jouw hond zich fijn en veilig voelt thuis? Je bent van harte welkom bij me. Ik heb in juli 2021 in Amerika mijn specialistische verlatingsangst opleiding met succes afgerond en ik draag nu trots de titel SA Pro (Separation Anxiety Professional). Op deze pagina lees je alles over de verschillende programma’s die ik aanbied en de voorwaarden waaraan voldaan moet worden om de training te laten slagen. Je kan zelf mijn agenda inzien en direct jouw startsessie boeken.
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties