Uitvalgedrag is niet iets dat zomaar ontstaat. Vaak is er al heel erg veel aan vooraf gegaan, waardoor de hond uitvallen als enige strategie ziet om zichzelf veilig te kunnen houden. Veel situaties waardoor uitvalgedrag ontstaat zijn bij de meeste hondenmensen wel bekend. Maar er is er ook eentje die minder bekend is…
Een hond die aangevallen is door een andere hond kan een trauma oplopen.
Zeker als dit gebeurt in de kwetsbare puppytijd of puberteit kan dit een flinke impact hebben. Zo’n hond krijgt (letterlijk) een enorme knauw en het vertrouwen in andere honden is weg. De aanval is de beste verdediging. Begrijpelijk dat zo’n hond dus zelf kan gaan uitvallen om andere honden op afstand te houden.
Een hond die een aantal “speelpartijen” met andere honden heeft gehad wat eigenlijk helemaal geen leuk spel was, kan ook spanning op gaan bouwen rondom andere honden. Ben je hier als baasje niet op tijd bij en zie jij dit niet gebeuren? Dan kan ook deze hond op den duur uit gaan vallen naar andere honden. Lees hier meer over hoe je écht spel kan herkennen.
De hond die een onzekere of angstige inslag heeft en gedwongen wordt om het contact met andere honden aan te gaan kan hiermee dus over zijn grenzen gepusht worden. Ook hier kan de hond op den duur de keuze maken om uit te gaan vallen. Het is de enige optie die hij nog over heeft om zich staande te houden.
Een baasje dat met de beste intenties zijn aangelijnde hond meeneemt richting een andere hond, terwijl de hond met subtiele signalen herhaaldelijk aangeeft dit niet prettig te vinden, die zal op den duur ook uitvalgedrag kunnen ontwikkelen. Aangelijnde ontmoetingen zijn tricky. De honden hebben niet de mogelijkheid om goed te kunnen communiceren door de lijn. Ze zitten vast. Ze zijn volledig van ons afhankelijk.
Menig hondenschool laat de honden voor of na de cursus los om samen te “spelen”.
Gelukkig zijn er steeds meer hondenscholen die dit op een verantwoorde manier doen. Maar… er zijn helaas ook nog genoeg hondenscholen die dit niet goed begeleiden en daar gebeuren soms toch wel hele nare dingen. Je hebt te maken met een groep compleet verschillende honden bij elkaar. Klein, groot, verschillende rassen, verschillende manieren van spelen, verschillende karakters.
Dit kan zo fout gaan. Als dit niet goed begeleid wordt en de honden worden zomaar aan hun lot overgelaten, dan kan dit voor een aantal honden zeer traumatisch zijn. Denk aan een wat kleiner en onzeker hondje dat door de rest van de groep ondergesneeuwd wordt. Dit is geen socialiseren. Dit is traumatiseren. Ook dit kan het begin zijn van uitvalgedrag.
Deze voorbeelden zullen voor de meeste hondenmensen bekend zijn en logisch klinken. In de meeste gevallen zit er een angstmotivatie onder het gedrag. De hond is bang en voelt zich bedreigd.
Er is er echter ook eentje die iets minder bekend is…
Namelijk de sociale, vrolijke en enthousiaste hond die eigenlijk nooit problemen heeft gehad met andere honden. En toch kan ook deze hond uit gaan vallen.
De oorzaak? Frustratie!
Kijk eens naar jonge honden. Als ze pup zijn, dan mogen ze van de baasjes vaak met iedere hond contact hebben. Super toch? In het kader van de socialisatie. Ze lopen ergens met de pup, er komt een andere hond aan en huppetee… lekker er naartoe en spelen. Zoveel mogelijk contact met andere honden.
Dan wordt de pup wat groter en komt er meer kracht in het lijf. Zo loop je op een dag met je aangelijnde puber en jullie komen een andere hond tegen. Je jonge hond gaat trekken en in de lijn hangen.. hij zet alles op alles om naar de hond toe te kunnen.
Want tja.. dat mocht toch altijd? Al die honden die op straat lopen, die zijn er toch voor hem?
En dan is het ineens niet zo prettig meer. Voor jou niet (je arm wordt zowat uit de kom getrokken) en ook voor je jonge hond niet. Die snapt er geen snars van waarom hij nu ineens tegengehouden wordt.
Wat hier dus gebeurt is dat er een conflict ontstaat binnenin jouw hond. Hij wil dolgraag naar die andere hond toe en wordt tegengehouden door de lijn. Vaak met nog gemopper van de baas ook en wat rukjes aan de lijn.
Je hond raakt zo gefrustreerd als wat. De stress loopt enorm op.
De eerste tijd blijft het misschien bij hard in de lijn gaan hangen en piepen. Een tijdje later komt er misschien een hoop geblaf bij. En uiteindelijk… ja… kan de hond dus echt uit gaan vallen.
Niet vanuit angst, niet vanuit een directe nare ervaring.. maar vanuit frustratie.
Dit is de reden dat ik mensen altijd adviseer om van het begin af heel duidelijk te zijn naar de hond toe. Wanneer kan er gespeeld worden met andere honden en wanneer is het tijd voor alleen jou en je hond? Dit is een leerproces waar je beter zo vroeg mogelijk mee kunt beginnen. Leer de hond dat al die andere honden op straat er niet speciaal voor hem zijn.
Train op aandacht voor jou. Aandacht voor elkaar. Zodat jullie zonder problemen andere honden kunnen passeren.
Ik ben hier met mijn Faye heel strikt in. Aangelijnd komt er geen contact met een andere hond. En komt er een baasje met hond op me af die zijn of haar hond toch naar mijn Faye toe wil laten gaan? Dan ga ik ertussen staan en block ik het. Ik wil het gewoon niet hebben, punt. Voor Faye.. in het belang van Faye..
Wanneer zij los is, dan kan er gesocialized worden met honden. Als zij dat tenminste wil. Ik luister altijd naar wat zij mij ‘vertelt’ met haar lichaamstaal. Tijdens het loslopen kan ze naar hartenlust spelen, als ze dat wil. Maar de lijnwandelingen, die zijn van Faye en mij samen.
Voor haar is het ook kraakhelder dat er aan de lijn geen contact komt met andere honden.
Dit geeft haar een gevoel van veiligheid, duidelijkheid, voorspelbaarheid, ontspanning en rust. Ze is niet bezig met honden die we onderweg tegenkomen tijdens onze lijnwandelingen. .
Wat ik met haar in het begin gedaan heb is heel ontspannen gaan wandelen. Een lijn van 3 meter eraan, geen druk, gewoon lekker chill. Zagen we een hond naderen? Dan gingen we aan de overkant van de straat lopen en ik trok een jackpot aan lekkere voetjes tevoorschijn. In sneltreinvaart beloonde ik haar voor ieder aandachtsmomentje voor mij. Dit bleef ik doen tot de andere hond ons ver gepasseerd was.
Dit is herhalen, herhalen, herhalen. Eerst op ruime afstand, dan steeds een stukje dichterbij. Het resultaat is nu dat ze haar radar voor andere honden uit heeft staan. Ze weet; die andere honden zijn er niet speciaal voor haar. Dit is onze wandeling. Van haar en mij. En ik heb geen gefrustreerde hond aan mijn lijn. Wel zo prettig voor haar! En ook voor mij.
In bovenstaand verhaal gebruik ik jonge honden als voorbeeld, maar dit geldt natuurlijk evengoed voor volwassen honden.
Dus.. laat deze weer eens bezinken en doe er je voordeel mee.
Ik begrijp dat er naar aanleiding van dit verhaal voor baasjes die al met een gefrustreerde hond te dealen hebben een prangende vraag de kop opsteekt. “Hoe dan?? Hoe moet ik hiermee om gaan? Hoe kan ik dit trainen? Hoe kan ik dit nu nog ombuigen?”
Daar is helaas geen standaard antwoord op te geven. Was het maar waar! Zet 10 honden naast elkaar die met dit probleem kampen en het plan van aanpak zal bij alle 10 net even anders zijn. Er spelen zoveel factoren een rol. Hondengedrag is complex. Iedere hond is een individu. En ieder baasje ook.
Volg je me al op Facebook en Instagram? Daar plaats ik regelmatig interessante kennis en tips & tricks over honden en hondengedrag. Zie ik je daar?
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties