Allereerst; ik vind het allemaal prima he. Het is jouw hond en jij bepaalt hoe je met hem om wil gaan. Toch wil ik in dit artikel wat kennis en inzichten met je delen waardoor je hier misschien anders naar gaat kijken. Want leuk dat jij wil dat je hond puur en alleen iets doet om jou te plezieren… maar werkt dit in de praktijk ook altijd? Wat heeft je hond nodig aan motivatie?
Voor ik van wal steek wil ik eerst benadrukken wat ik in dit artikel precies bedoel met een “beloning”.
Deze is belangrijk om te onthouden zodat er in dit stuk geen verwarring ontstaat over de betekenis van dit woord. En ja, ik zou ervoor kunnen kiezen om met wetenschappelijk correcte termen te gaan smijten, maar ik hou het graag voor iedereen begrijpelijk.
Met een beloning bedoel ik een zogenaamde “bekrachtiger”. Iets dat jouw hond motiveert. Oftewel; een beloning die ervoor zorgt dat het gedrag dat jij graag van je hond ziet toe gaat nemen. Neemt het gedrag dat jij wil zien niet toe? Dan is jouw beloning geen bekrachtiger en niet sterk genoeg.
Voor jouw hond is het dus geen beloning. Hij zal het wellicht leuk vinden om dat koekje, dat speeltje of even lekker aandacht van jou te krijgen, maar als het gedrag waarvoor jij hem op deze manier beloont niet toeneemt, is het géén beloning voor je hond. Het is een leuk extraatje voor hem, een cadeautje. Maar daar is ook alles mee gezegd. Zo simpel is het.
Een hond is een opportunistisch dier.
Dit wil zeggen dat een hond altijd voor datgene zal kiezen dat hem het meeste oplevert. Loop jij buiten met je hond te wandelen en wil hij op een andere hond af? En wil jij hem bij je terugroepen en beloon je hem altijd met een lief woord? Dan zal je hond heel simpel de keuze maken welke van de twee hem het meeste oplevert. Dat lieve woord van jou of naar die andere hond toe gaan. De hond is dus ook degene die bepaalt wat een beloning voor hem is. Niet wij.
En ik zal nu best iets triggeren met deze stelling.
Menig hondeneigenaar vindt dat de hond niets te willen heeft en het gewoon voor hem of haar moet doen en niet voor een koekje, speeltje, leuk trekspel samen of wat dan ook.
Dit is iets dat op hondenscholen en cursussen jaren geleden geleerd werd. “De hond moet het voor jou doen! Anders doet hij het alleen maar voor een koekje!”. Sterker nog; er zijn nog steeds hondenscholen die op deze manier werken en die de eigenaren dus leren dat dit zo hoort. Ik vind het dus ook niet zo gek dat veel mensen vasthouden aan dit idee. Maar hoe realistisch is dit als je nu weet dat een hond een opportunist is die simpelweg kiest voor hetgeen dat het meest belonend voor hem is?
Waarom zou een hond in vredesnaam iets moeten doen enkel en alleen om jou te plezieren? Wat is hier nou de achterliggende gedachte van?
Ik vermoed dat er soms helemaal geen achterliggende gedachte is. De baasjes hebben dit gewoon zo geleerd en weten niet beter dan dat het zo hoort. Maar ik kom ook mensen tegen die gewoon willen dat zij het allerbelangrijkste zijn voor hun hond en dat alles in zijn leven om hen draait. En dat ook nog eens in iedere omstandigheid. Maar kom op… wij zijn al hartstikke belangrijk voor onze honden.
Wij bepalen zo ongeveer hoe hun hele leven eruit ziet. Wij bepalen wanneer ze mogen wandelen, wanneer ze hun behoefte kunnen doen, wanneer ze eten krijgen, wanneer het rusttijd is en zo kan ik wel even doorgaan. Belangrijk zijn we al voor ze. Reken maar. Hun leven hangt letterlijk van ons af.
Wat ik heel erg vind om te horen en te zien (en yep.. dit gebeurt echt) is dat er werkelijk waar hondeneigenaren zijn die zo stug vasthouden aan hun wens dat de hond alles moet doen om hen te plezieren dat ze een ellenlange tijd compleet onsuccesvol proberen hun hond iets aan te leren. En blijft het mislukken? Dan krijgt de hond op zijn donder. Het spijt me zeer… maar dan wordt het toch tijd om jezelf eens achter je oren te krabben en na te denken over waar je mee bezig bent.
En wil je dat niet? Hmmm ja.. het lijkt me wijs dat ik mijn gedachten hierover maar even voor me houd.
Wil jij jouw hond succesvol iets leren?
Dan zal je er dus voor moeten zorgen dat daar een super beloning tegenover staat die jouw hond motiveert om te doen wat je van hem vraagt. Om direct wat op te helderen; dat hoeft niet perse voer te zijn he. Ik benoem hem alleen in de titel omdat dit is wat ik het meeste hoor. “Ik wil dat hij het voor mij doet en niet voor een koekje.” De ene hond is inderdaad helemaal dol op wat lekkers. Een andere hond is knettergek op een bal of een ander leuk speeltje. En weer een andere hond kan je niet gelukkiger maken dan hem belonen met jouw aandacht.
Soms is er meer creativiteit nodig omdat je hond niets geeft om voer, een speeltje of aandacht. Ga dan eens bij jezelf na; wat vindt jouw hond nu echt geweldig om te doen? En hoe zou je dit in kunnen zetten als beloning nadat je hond super heeft gedaan wat je van hem vroeg? Even lekker dollen met jou? Even van de lijn af en lekker los mogen rennen? Even lekker graven?
Voor een hond die niet gevoelig is voor voer, spel of aandacht kan dit best een lastige zoektocht zijn.
Of denk eens aan een hond met een voedselallergie. Maar er is bijna altijd wel iets te vinden waar je hond warm voor loopt. Heb jij zo’n hond? Deel vooral je ervaringen onder dit artikel op mijn Facebookpagina over wat voor jullie werkt. Wie weet inspireer jij andere hondeneigenaren die hiermee worstelen.
Vind jij nog steeds dat je hond iets voor jou moet doen om jou te plezieren en is aandacht toevallig voor jouw hond ook nog eens de heerlijkste beloning die er is? Dan heb je mazzel en zitten jullie op één lijn. Is dat niet zo?
Stap er dan eens blanco in en ga experimenteren. Wat werkt er dan wel?
Ik ga je mijn ervaring met Faye delen. Faye is dus een hond die helemaal knettergek is op voer. Dat is voor haar de ultieme beloning. En het is echt niet zo dat ik haar voor iedere scheet met voer beloon. Want dat is ook nogal eens een misvatting die ik lees of hoor. Als ik aangeef dat ik met Faye met voer werk, denkt men nogal eens dat ik dit met ALLES doe. Nee dus.
Maar er zijn nu eenmaal een aantal vaardigheden en oefeningen die ik ontzettend belangrijk vind. En dit zijn allemaal vaardigheden die met veiligheid te maken hebben. Veiligheid voor Faye en veiligheid voor anderen.
Er zijn drie dingen waar ik Faye consequent voor beloon met voer.
Het terugroepen bij me. De recall. Ik weet immers nooit in wat voor situatie we terecht kunnen komen en voor haar en andermans veiligheid vind ik het belangrijk dat ik haar in iedere situatie bij me terug kan laten komen. En dat doet ze dus ook omdat ze geleerd heeft dat dit haar ALTIJD een lekker snackje oplevert.
Even wachten als ze losloopt en een eindje bij me vandaan is. Ze hoeft dan echt niet steeds naar me terug te komen, maar stel dat we een onoverzichtelijke bocht naderen dan vind ik het prettig dat ze even wacht tot ik bij haar ben. Dan kan ik inschatten of het veilig is om door te wandelen. Ook hier wordt ze na het “Wachten” signaal consequent beloond met iets lekkers.
Het negeren van joggers en mountainbikers. Sja.. het is en blijft een Springer Spaniël uit een werklijn, dus joggers en mountainbikers kunnen haar triggeren om erachteraan te vliegen. Ik roep haar dus altijd bij me terug en beloon haar consequent als ze netjes bij me blijft en ze hen zonder gedoe laat passeren.
Op deze manier blijven deze vaardigheden dus ook op een enorm hoog peil.
Faye weet wat het haar oplevert en die snacks zijn voor haar een sterkere beloning dan niet terugkomen, niet wachten of achter een jogger aan jagen. Ik kan wel stellen dat deze 3 vaardigheden er ook zo goed als 100% betrouwbaar in zitten bij haar. Hoe fijn en super is dat?!
Ga ik die beloning op den duur achterwege laten?
Dan bestaat de kans dat Faye andere keuzes gaat maken. Dat levert haar namelijk meer op. Dit voorkom ik dus door ervoor te zorgen dat ik altijd degene ben die iets heeft dat haar het meeste oplevert.
En het zal mij een zorg zijn of ze dit nu doet om mij te plezieren of voor dat voer. Het gaat mij om haar veiligheid en andermans veiligheid. Niets anders. Punt.
Mensen vragen me weleens; “Ja maar, wat als je nu eens geen voer bij hebt dan?”.
Heel simpel. Dat komt niet voor! Nooit. Dit is een standaard ritueel als wij van huis vertrekken. Ik zorg dat ik ALTIJD een flinke lading aan kleine snackjes bij me heb. Altijd. Net zoals poepzakjes en een lijn. Oh ja, en Faye zelf natuurlijk. Dat gaat standaard allemaal mee. Dit is geheel vanzelfsprekend bij ons. Die koekjes gaan niet vergeten worden.
Anyway.. even terug naar het belonen..
Bij andere dingen (waarbij veiligheid dus geen groot issue is) gebruik ik geen voer. Zijn we lekker aan het struinen en komt ze zich even bij me melden? Dan krijgt ze een glimlach of even een “Hi boef” en we wandelen verder. Zoekt ze steun bij me omdat ze iets spannend vindt? Dan geef ik haar die steun door er simpel voor haar te zijn en haar tegen of achter me aan te laten leunen. Soms gaan we samen even lekker dollen. En zo zijn er nog tig dingen te bedenken waarbij even aandacht of samen lekker gek doen volstaat.
Ik ben dus géén wandelende voerautomaat.
Voel je het verschil?
Ik beloon haar met voer voor gedragingen die ik voor de veiligheid mega belangrijk vind en die ik hoog op peil wil houden. Omdat ik dat consequent doe kan ik er ook voor zowat 100% zeker van op aan dat ze direct doet wat ik van haar vraag. Iets fijners kan ik me niet wensen.
Dus… ben jij nog steeds van mening dat je hond iets moet doen enkel en alleen om jou te plezieren?
Als aandacht voor je hond helemaal geweldig is, dan kan dit dus perfect werken. Ik ga je helaas wel teleurstellen. Je hond doet het in feite alsnog niet voor jou, maar voor zichzelf. Jouw aandacht is voor hem geweldig en de fijnste beloning die er is en daarom doet hij het. Niet omdat jij het zo graag wil. Maar jullie zitten in ieder geval wel op één lijn dus weet je, helemaal prima.
Merk je echter dat je iets aan het oefenen bent en je hond doet heel vaak toch niet wat je van hem vraagt?
Sja, dan kan je stug vast blijven houden aan je huidige idee. Maar verwacht dan ook niets meer van je hond dan dat je nu krijgt en wees niet zo onredelijk dat je kwaad wordt op hem. Ik ga niet weer herhalen hoe een hond in elkaar steekt en hoe hij leert. Dat is inmiddels wel duidelijk lijkt me.
Of… je stapt van je geloof af en je gaat het over een andere boeg gooien. Deze keer met waarschijnlijk veel meer succes.
The choice is yours.
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties