Dit is een hot item in veel van mijn begeleidingstrajecten. Ik schuif aan tafel om te praten over de huidige hond. Daar lopen namelijk een aantal dingen niet helemaal lekker mee. Maar nog voor ik mijn eerste vraag over de hond in kwestie heb kunnen stellen, wordt het volledige verhaal van een andere hond vertelt. Vol emotie en vol liefde.
Het verhaal van de vórige hond.
Die hond was zo anders dan de hond die er nu is. Hij kon loslopen en kwam terug als hij geroepen werd, hij was lief en voorzichtig met de kinderen, hij kon makkelijk een paar uurtjes alleen zijn en voor ik het weet zijn er drie kwartier voorbij en heb ik het volledige levensverhaal gehoord van de vorige hond.
En de nieuwe hond ligt erbij en bekijkt alles eens van een afstandje.
Begrijp me niet verkeerd. Ik weet als geen ander hoe het is om een hond te verliezen. Deze maand is het alweer een half jaar geleden dat Faye overleden is en het doet nog steeds heel erg veel zeer. Dus echt… ik begrijp die pijn. En ik begrijp ook wat een rollercoaster aan emoties het los kan maken als jouw nieuwe hond compleet het tegenovergestelde is van de andere hond.
Toch druk ik je op het hart; doe er iets mee!
Het is niet eerlijk naar de nieuwe hond toe. Hij kan nooit je vorige hond vervangen en dat zou ook helemaal niet zo moeten zijn. Jouw nieuwe hond is uniek. Er is er maar eentje zoals hij. En ja, hij is anders. En ja, misschien is hij een confronterende spiegel voor je omdat je juist in alles wat hij NIET is jouw vorige hond ziet met alles wat hij WEL was.
Het is heel verraderlijk hoe snel je de honden met elkaar gaat vergelijken.
Iedereen wil zo goed mogelijk beginnen aan een nieuw avontuur met een nieuw maatje. En een groot deel van de mensen loopt helaas al snel tegen confrontaties en projecties aan. Vooral als de nieuwe hond vrij snel na het verdrietige verlies van de vorige hond in huis komt. Het gebeurt haast automatisch. De nieuwe hond vertoont heel ander gedrag dan de vorige hond en DOINK. Alsof je een dreun tegen je hoofd aan krijgt en er een stemmetje in je hoofd maar blijft opsommen hoe geweldig jouw vorige hond was en hoe lastig het allemaal is met deze hond.
Het is niet fair naar de nieuwe hond toe.
Je kan je hart pas echt openen voor je nieuwe hond, als je het verlies van je oude hond los kan koppelen van de nieuwe hond. En dat wil helemaal niet zeggen dat er geen verdriet meer mag zijn. Absoluut niet! Rouw om je vorige hond. Schreeuw! Huil als dat oplucht! Praat erover! Desnoods tegen mij. Laat het verdriet er zijn. En heb je moeite met de verwerking van het overlijden van je vorige hond terwijl je aan de slag bent met een hondengedragstherapeut voor de nieuwe hond? Spreek het uit! Dan kan diegene jou ook steunen in dat stuk.
Maar probeer daarnaast ook met andere ogen naar je nieuwe hond te kijken. Hij is een individu. Een prachtig, uniek, authentiek en waardevol individu.
Het kan naast elkaar staan. Het is oké om te rouwen om jouw verloren maatje. Én het is oké om je nieuwe hond met open armen in jouw hart te verwelkomen.
Jouw vorige hond was prachtig en deze hond is ook prachtig. Allebei zijn ze prachtig op hun eigen, unieke manier.
Heb jij je al ingeschreven voor mijn maandelijkse tips? Iedere maand ontvang jij per e-mail als eerste mijn nieuwste artikel, een bijzonder inzicht of waardevolle kennis over honden en hondengedrag. Klik hier om je in te schrijven en mis ze niet!
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties