Want Mythos is soms gewoon heel erg bang en hij loopt inderdaad wel in vertrouwen met me mee op de video’s. Valt veel over te vertellen. Pak er dus maar een bak koffie of thee bij (ik doe chocomelk met een halve bus slagroom) en ga “even” er voor zitten.
Voor de mensen die het nog niet weten; sinds het overlijden van mijn Faye neem ik de hond van mijn vriendin mee op wandelingen. Hij is een reu van 3,5 jaar uit Griekenland, sinds eind vorig jaar in Nederland en nog steeds behoorlijk onzeker en met momenten echt angstig in de buitenwereld. Naast dat het fijn is om met een hond op pad te gaan is hij ook een soort projectje. Want natuurlijk wandel ik niet “zomaar” met hem, maar werk ik met hem aan van alles en nog wat. Onze vertrouwensband, onze verbinding, elkaar leren kennen, samenwerken, zijn zelfvertrouwen, zijn plezier om buiten te zijn en noem het maar op.
Dus de vraag; “Wat doe jij met Mythos waardoor hij jou zo snel leert vertrouwen als bange hond?” is een schitterende vraag.
Ik vertel je hier puur mijn ervaring en proces met Mythos. Dat iets bij hem werkt, wil niet zeggen dat het bij jouw hond ook werkt. Maar wie weet zitten er eye-openers bij.
Kijk… Mythos had mij natuurlijk al wel een aantal keer ontmoet thuis, maar lang niet genoeg om mij als horende in “z’n veilige clubje” te beschouwen. Ik was nog steeds een vreemde die het huis in kwam. Dus dat is iets waar we rekening mee hebben gehouden. In dit geval ben ik overigens niet een paar keer daarheen geweest zonder Mythos mee te nemen, zodat hij alvast wat aan me kan wennen. Normaal kan dat prettig zijn om te doen. Maar Mythos heeft mij al een paar keer gezien bij hem thuis dus dat zat prima.
Binnen moest zijn tuigje aan en moesten de lijnen bevestigd worden. Dat heb ik mijn vriendin dus zelf laten doen de eerste keren. De reden dat ik mijn vriendin het de eerste keren heb laten doen is dat er toch naar hem toe geleund moet worden met het aandoen van zijn tuigje en hij kent mij nog niet goed genoeg. Zijn vrouwtje kent hij door en door. Dus hij zal van haar ook veel meer kunnen handelen dan van mij. Daar kennen wij elkaar gewoon nog niet goed genoeg voor. Dus zij deed hem alles aan en gaf de lijnen aan mij over.
Ik wist dat Mythos het buiten erg spannend vond dus dat is ook waar ik me op ingesteld had.
Wat er vaak gebeurt als honden bang zijn voor de grote boze buitenwereld is dat ze in een flink tempo door marcheren en hun omgeving flink aan het scannen zijn. Alles om eventueel gevaar maar aan te zien komen en te overleven. Dus wat gebeurde er toen de voordeur open ging? Mythos stoof naar buiten, scande als een gek de omgeving en wilde maar 1 ding. Gaaaannnn!
Ik heb het portier van mijn auto opengezet en hem met wat voer direct op de achterbank geparkeerd. Deur dicht en vanaf de voorkant zijn gordel dicht geklikt. Dus ik heb niet geprobeerd om hem in de voortuin eerst rustig te laten worden of whatever, maar heb hem direct mijn auto in laten “vluchten”. De reden dat ik hem dat liet doen is dat ik wil dat hij de auto altijd als zijn veilige haven ziet waar hij altijd naartoe kan vluchten en omdat ik niet direct al druk op hem wilde leggen. Het was al spannend genoeg… met zo’n vage kennis op pad.
Ik heb Mythos een halsbandje en Y tuig laten dragen. We liepen met een 5 meter biothane lijn. Lang genoeg om hem heerlijk de ruimte te kunnen geven, niet zó lang dat er nul controle meer is. Bovendien moest ik sowieso nog bekijken of hij wel overweg kon met ruimte aan de lijn. Ik heb een wandelgebied uitgekozen dat overzichtelijk en ruim is zodat ik altijd en overal mogelijkheden had om de afstand te vergroten als er een spannende prikkel aankwam. Want mijn uiteindelijk doel was (ja, echt wás.. als in verleden tijd.. hij is al zó enorm gegroeid) ontspannen kunnen struinen en slenteren en dat hij hetzelfde zou doen aan een volledig ontspannen lange lijn. En dat gebeurde na enkele wandelingen ook. Top!
Ik heb overigens niet afgewisseld met de route.
Steeds maar weer hebben we hetzelfde stuk gelopen en dat blijven we voorlopig ook doen. Dat geeft hem informatie, voorspelbaarheid en een gevoel van meer controle. Precies een paar van de “dingen” waarin ik hem graag wil helpen groeien. Ik ga hier voor nu niet dieper op in. Check dit artikel als je meer over het wel of niet kiezen van dezelfde route wil lezen; klik.
De eerste wandeling verliep voor ons allebei wat onwennig. Logisch ook. Hij moest mij leren kennen en ik moest hem leren kennen. De eerste wandelingen heb ik dan ook niets anders gedaan dan hem observeren en af en toe begrenzen. Observeren hoe hij zich gedroeg en begrenzen wanneer er spanning op de lijn kwam. Dat begrenzen was overigens niets meer dan stil gaan staan en zachtjes “Yes” zeggen als hij bij me incheckte.
Hij pakte het onwijs snel op. Na slechts enkele wandelingen liepen we heerlijk samen te slenteren en kwam er al bijna geen spanning meer op de lijn. Hij kan de volledige 5 meter prima handelen en het viel me op dat hij bij het zien van iets spannends (wandelaar, fietser of andere hond bijvoorbeeld) juist heel dicht bij me kwam lopen. Dit heb ik uiteraard rustig bekrachtigd door zachtjes tegen hem te praten en samen de afstand te vergroten. Ik liet hem dus zelf ervaren dat hij altijd bij mij terecht kan voor steun en dat hij de ruimte krijgt om hond te kunnen zijn.
Dit zat al heel erg snel in zijn systeem en iedere wandeling die we samen doen zie ik een meer relaxte hond.
Op een gegeven moment heb ik zelf zijn tuigje thuis om gedaan (wel waar mijn vriendin nog bij was, just in case) en toen bleek dat dit zonder problemen ging ben ik begonnen met het ophalen van Mythos wanneer hij alleen thuis was. Door de wandelingen die we samen al gemaakt hadden was ik inmiddels geen vage bekende meer maar een vriendin geworden. Ik werd dan ook met open poten ontvangen toen ik voor het eerst het huis binnenkwam terwijl hij alleen was.
Ik kan hier hele verhalen over schrijven maar wat voor jou het belangrijkste is om te weten; ik heb mijn wandelgebied strategisch uitgekozen, heb van tevoren zaken getackeld die voor spanning zouden kunnen zorgen (bijvoorbeeld door hem de ruimte te geven om gelijk in mijn auto te kunnen springen) en verder heb ik zo min mogelijk druk op hem gelegd.
Wel ben ik direct aan de slag gegaan met het wandelen aan een ontspannen lijn en het bekrachtigen van de keren dat hij helemaal uit zichzelf bij me incheckte met een zachte “Yes”.
In het prikkelarme gebied had Mythos gelukkig als vanzelf een heel relaxt wandeltempo en als het einde van de lijn bereikt werd, bleef ik stilstaan en wachten op zijn checklook. Dan konden we weer verder. Hij had het in no time door.
Inmiddels loopt Mythos op zijn dooie gemakje de voordeur uit en blijft bij mijn auto stilstaan. Hij weet immers exact wat er gaat gebeuren en dat geeft hem informatie en een gevoel van veiligheid. Er is geen reden meer om als een bezetene de voordeur uit te vliegen. Ik heb alles zo voorspelbaar mogelijk voor hem gemaakt.
Tijdens het wandelen vind ik het belangrijk om hem niet te storen terwijl hij aan het snuffelen is. Hij is informatie aan het verzamelen en zou ik nu de hele tijd tegen hem aan het kletsen zijn? Dan leid ik hem veel teveel af. Vergelijk het maar met het kijken van een film. Ik vind het bloedirritant als er iemand continu door de film heen zit te tetteren. Ik wil die film zien en hou verder je kop. En Mythos heeft het nodig als hond om ongestoord te mogen snuffelen.
Dus dit is een heeeeel klein deeltje van ons proces en de band die we aan het ontwikkelen zijn.
Ik vraag overigens nog steeds helemaal niets van hem verder. Dat komt over een tijdje wel. Voor nu vind ik het vooral belangrijk dat hij zich buiten veilig voelt, in verbinding blijft met mij en naar me toe komt als hij iets spannends vindt. Dit is al waanzinnig knap van hem en meer dan genoeg. Voor nu…
Heb jij een hond uit het buitenland of verwacht jij binnenkort jouw nieuwe maatje uit het buitenland? En wil jij hem een zo goed mogelijke start geven? Is hij er al maar loopt het allemaal niet zo lekker? Check mijn online cursus “Goed op weg met je buitenlandse hond” eens. Het zijn 9 modules vol met informatie, opdrachten en tips en je hebt levenslang toegang. Klik hier om te zien wat er aan bod komt.
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties