Laatst was ik in gesprek met de eigenaar van een jonge pup. Hij was net een week bij zijn nieuwe bazinnetje in huis. Ze vroeg me of ik haar een hondenschool en puppycursus in mijn netwerk kon aanraden. Ik vroeg aan haar wat ze precies wilde leren en bereiken met die puppycursus.

Ze keek me aan alsof ze water zag branden. En het was echt een serieuze vraag van mijn kant!

Ik bedoel… wil je naar een puppycursus waar de nadruk ligt op het opvolgen van commando’s? Wil je naar een puppycursus waar veel aandacht besteed wordt aan de band tussen baas en hond? Wil je naar een cursus waar er gewerkt wordt aan life skills? Hier ligt de focus op je hond mee leren draaien in de maatschappij, dagelijkse zaken bij jou thuis en er wordt bijvoorbeeld getraind op dierenarts handelingen zodat je hond zich straks zonder problemen kan laten behandelen. Allemaal dingen waar je in het echie dus mee te maken krijgt.

Of wil je misschien naar een cursus waar je je pup fysiek en mentaal voor leert bereiden op een bepaalde sport? Wil je vooral zélf heel veel leren over hondentaal en hondengedrag? Wil je in een grote groep staan? In een kleine groep? Misschien zelfs wel individueel les? En wil jij op een andere locatie gaan trainen of wil jij dat jouw individuele lessen thuis plaatsvinden, in jullie eigen omgeving?

Wat wil jij? Wat heeft je hond nodig en wat kan hij aan?

Anyway… nadat ik dit verhaal er in 1x uit ratelde ging er bij mevrouw ook van alles ratelen. Voorzichtig kwam er na een tijdje uit; “Goh, hier heb ik eigenlijk helemaal niet over na gedacht. Iedereen zegt dat ik op puppycursus moet. De fokker, de dierenarts, de mensen in mijn omgeving en tjah… eigenlijk dacht ik zelf ook gewoon dat het zo hoort en dat iedere cursus zo’n beetje hetzelfde is.”

Nee, niet bepaald. Er zit een wereld van verschil tussen hondenscholen en cursussen.

Kijk… het is jouw hond en jij moet zelf weten wat je met hem uit gaat spoken. Maar natuurlijk heb ik er wel een mening over en als aan mij gevraagd wordt of ik een hondenschool aan kan raden, dan raad ik ook alleen de hondenscholen aan achter wiens werkwijze ik sta en waar ik goede ervaringen mee heb. Er zitten er hier in de buurt ook een aantal waar op de homepagina al staat dat honden net wolven zijn en dat het dus heeeuuul belangrijk is dat jij de alpha bent. Plus dat ik van mijn klanten niet zelden ook negatieve verhalen hoor over de cursussen die zij gevolgd hebben bij hondenscholen hier in de buurt.

Je snapt zelf ook wel dat daar nooit een doorverwijzing naar toe gaat van mijn kant. Sta ik niet achter, doe ik niet, klaar, punt. Ik heb alternatieven die ik ze geef. En willen hondenbaasjes wel naar zo’n cursus? Dat is dan hun keuze. Maar ik ga het niet stimuleren.

Hetzelfde met de grote groepen. Daar zou ik persoonlijk nooit voor kiezen.

Het gebeurt op cursussen nog steeds dat er 10 of 15 honden op een te klein veld staan en dat er daarnaast totaal geen rekening gehouden wordt met de persoonlijke zones en het gevoel van veiligheid van de honden. Stel jezelf een puber in een angstfase voor die tussen twee reactieve honden staat. Om nog maar niet te spreken wat een blaffende herrie het kan worden door de spanning van al die honden zo dicht op elkaar. Klinkt niet echt relaxt toch? Maar goed, ook dat is uiteindelijk jouw keuze.

Terug naar mevrouw met de pup.

Ze vertelde dat ze het eigenlijk vooral belangrijk vond dat haar pupje leerde dat hij veilig is in deze wereld, dat hij terug leerde komen als ze hem riep, dat hij op haar leert vertrouwen en ja… die life skills trokken haar wel enorm aan. Haar letterlijke woorden; “Dat is immers ook waar we dagelijks mee te maken gaan krijgen he.” Dus… ik heb haar een hondenschool aangeraden (zelf kon ik niet, hoogzwanger, dikke pens, niet handig), zij heeft gekozen voor individuele lessen in eigen omgeving en als ik haar en haar pup zie lopen dan lijkt het erop dat de cursus perfect bij ze aansluit. De pup doet het keurig en mevrouw heeft duidelijk al een berg aan kennis op zak over hoe ze hem kan begeleiden. Top!

Dan nog een dingetje… Het socialiseren van een pup en de gevreesde deadline van 12 weken.

Op mijn Facebookpagina is deze vraag al vaak gesteld. Wat nu als je een pupje hebt dat nog erg timide is en duidelijk moeite heeft met de nieuwe omstandigheden bij zijn baasje? Veel baasjes zitten dan behoorlijk in dubio. Ze zien dat hun pup het moeilijk heeft en hun onderbuikgevoel zegt dat een puppycursus te overspoelend is. Dat de pup dit nog niet aankan. Maar ja, die 12 weken grens he! Oh en het is zo benadrukt door jan en alleman in de omgeving. Tot 12 weken kan je je pupje socialiseren dus voor die tijd moet je het ook echt allemaal gedaan hebben! Want anders…

Ja, anders wat?

Als je het niet voor die 12 weken doet, kan je hem dan niks meer leren? Kan je hem niet meer rustig laten wennen aan zijn nieuwe situatie? Kan je hem niet meer vertrouwd maken met allerlei prikkels in het dagelijks leven? Natuurlijk wel! In feite ben je dan niet meer aan het socialiseren, maar aan het trainen maar who cares? Als jouw pup nog niet klaar is voor een puppycursus, dan vind ik het zelfs heel onverstandig om hem er toch naartoe te slepen. De vraag is wat je dan aan het doen bent. Ben je je pupje aan het socialiseren en leren jullie de juiste dingen op die cursus? Of ben je je pupje aan het overspoelen en leren jullie onder aan de streep geen fluit? Alhoewel.. je pup zal heus wel wat leren. Waarschijnlijk iets in de trant van dat de buitenwereld doodeng is. Niet de bedoeling toch?

Dus vroeg op puppycursus gaan is helemaal prima, zolang je pup er maar klaar voor is.

En is dat niet het geval? Laat dan alsjeblieft die 12 weken los en neem de tijd die je pup nodig heeft. Daar ga je veel meer mee bereiken dan hem meenemen in een situatie die hij helemaal niet aankan. En opnieuw; er wordt steeds meer individuele begeleiding aangeboden door hondenscholen en gedragsdeskundigen. Wie weet past dit wel beter bij jullie en kan je toch aan de slag.

Bij buitenlandse honden is dit ook een dingetje. Hoeveel stichtingen het advies geven om zo snel mogelijk met de nieuwe hond op cursus te gaan… amai. Dat zijn er veel. Het staat vaak zelfs al bij de omschrijving van de te adopteren hond. Hij zou het leuk vinden om snel op een goede cursus te gaan! Ik krijg er spontaan een rimpel bij als ik eraan denk. Zo’n hond heeft wel zó ontzettend veel te verduren. De reis naar Nederland, heel nieuw land, ander klimaat, vreemde mensen, vreemd huis, vreemde prikkels, vrijheid weg.. oftewel; reken maar dat zo’n hond heel veel stress te verwerken heeft. Check dit artikel.

Alsjeblieft, geef hem die kans.

Dit is niet allemaal in een paar weken oké. Zelfs niet in een paar maanden. Waarom zou je met zo’n hond binnen 2 weken op een cursusveld willen staan? Jullie leren elkaar nog maar net kennen en je hond is nog volop aan het acclimatiseren. Geef hem eerst de kans om dat rustig te doen. Die cursus rent niet weg hoor. Je hond mogelijk wel als je dit gaat doen. Gillend. Nee serieus, denk alsjeblieft aan zijn welzijn. Zo’n hond is daar de eerste tijd echt helemaal nog niet aan toe.

Durf voor het welzijn van je hond te kiezen. Durf jouw EIGEN keuzes te maken.

Doe geen dingen “omdat het zo hoort” of omdat je vader, buurman, die man in het park, de loodgieter of wie dan ook het zeggen. Het zijn geen experts. Ze vertellen waarschijnlijk ook alleen maar het verhaal dat ze weer van een andere “expert” hebben gehoord.

Kijk naar je hond en naar jezelf en kies voor de dingen die bij jullie passen, waar jullie allebei klaar voor zijn en waar jullie allebei iets uit kunnen halen.

En heeft jouw hond meer tijd nodig? Het zij zo. Ook daar is passende hulp voor en ook dat komt echt helemaal goed.

Heb jij een hond die snel overprikkeld is en is relaxt buiten wandelen voor jullie best “een dingetje”? Check mijn online cursus “Help je overprikkelde hond om te ontspannen!” eens. In 9 modules neem ik je mee in de belevingswereld van een overprikkelde hond. Je krijgt een volle rugzak met moderne kennis en oefeningen waar je zelfstandig, op jullie tempo, mee aan de slag kan gaan. Op naar ontspanning! Check hier de cursusinhoud.

Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.