Veel van mijn volgers zijn vrouwen en weer een flink aantal van hen is hooggevoelig. En ook weer een flink aantal van hen legt zichzelf onwijs veel druk op, cijfert zichzelf weg, stelt onhaalbaar hoge eisen aan zichzelf en zet de hond op 1. Want de hond moet het goed hebben. Koste wat het kost.
Zelfs als het ten koste gaat van zichzelf…
Een paar jaar geleden had ik een coachwandeling met iemand. Er was een incident geweest met een andere hond waar ze ontzettend van geschrokken was en ze wilde graag haar verhaal doen en van mij horen wat ze kon doen om de hond te helpen. Op mijn vraag; “Oké, en hoe gaat het met jou dan? Hoe voel jij je nu als je met je hond door de wijk loopt?”
Ze begon na te denken en kon niet anders dan eerlijk toegeven; “Absoluut niet op mijn gemak en dit incident heeft me eigenlijk best bang gemaakt.”
Oké… ho! Even stoppen.
Ik begrijp echt dat ze de hond dolgraag wilde helpen, maar ik zag ook iemand die op haar tandvlees liep. En het is zo cliché als wat maar wel de waarheid; je kan pas goed voor een ander zorgen als je eerst goed voor jezelf zorgt. Dat is met je hond niet anders. Dus als jij je niet oké voelt, dan kan je er ook niet goed voor je hond zijn en dan mag je de lat best even wat lager leggen. Zorg eerst dat je er zelf bovenop komt.
Zo heb ik dat met deze mevrouw ook besproken. Als zij zich onveilig voelt in de woonwijk, dan hoeft ze niet zo streng voor zichzelf te zijn. We hebben gekeken of er andere mogelijkheden waren. Zo kwamen we er uiteindelijk op dat zij de grote wandeling zou doen in een bekend, voor haar veilig voelend en overzichtelijk gebied en dat haar partner de wandelingen in de wijk zou doen. Voorlopig.
Eerst aandacht voor haar zodat ze zelf kan herstellen en daarna is het pas tijd om weer aan een stukje training te denken.
Een andere dame had net een pup in huis. Ze heeft zich ontzettend goed voorbereid, zich ingelezen, moderne kennis opgezocht… you name it. De pup kwam en ze legde zichzelf zulke hoge eisen op. Alles draaide om de pup. Als de pup ergens lag te slapen dan bleef zij bevroren zitten om de pup maar niet wakker te maken. Uiteraard brak het haar volledig op.
Ze deed zo haar stinkende best om het zo goed mogelijk te doen met de pup dat ze zichzelf compleet uitputte.
Ook bij haar zijn we eerst gaan kijken hoe we haar weer wat op de been konden krijgen. Wat waren de grootste stress-factoren? Nou ja, ze lag in de nacht beneden bij de pup en sliep niet goed. Ze kon dus niet eens fatsoenlijk uitrusten in de nacht. Geen wonder dat ze op haar tandvlees liep. Oplossing? Pup mee naar boven in de slaapkamer. Stukje afbakenen, puppyproof maken, veilige en bekende spulletjes neerleggen en hoppaaa.
De dag erna kreeg ik een WhatsAppje hoe heerlijk het geweest was om in haar eigen bed te slapen. En de pup heeft het super gedaan. Inmiddels heeft ook zij wat meer ruimte en kan ze er weer zijn voor haar pup. Al blijven we wel ervoor waken dat ze zichzelf niet weer teveel weg gaat cijferen.
Herken jij hier iets in? Ben jij ook zo begaan met het welzijn van je hond dat je er als het ware bovenop zit en jezelf ontzettend hoge eisen oplegt? Moet jij van jezelf de beste hondeneigenaar zijn van de hele wereld en doe jij alles voor je hond? Zelfs als je eigenlijk even heel weinig te geven hebt om wat voor reden dan ook?
En dan hebben we natuurlijk mijn lieve verlatingsangst toppers!
Hoeveel deze mensen voor hun hond over hebben… ik heb er zó veel respect voor. Als je nog nooit een hond hebt gehad met verlatingsangst (of het kan je niets schelen dat je hond zich niet fijn voelt alleen thuis, tja zulke heb je er ook tussen he), dan kan je je gewoon niet voorstellen hoeveel impact dit heeft op het leven van de baasjes. En tuurlijk! Ook op de hond he. Die staat voorop! De hond en zijn welzijn zijn altijd de hoofdreden dat mijn toppers bij me in begeleiding komen. Maar hun eigen leven… hun eigen welzijn…
Dit zijn mensen die nooit spontaan van huis kunnen. Alles moet gepland worden. Een pakje boter vergeten bij de supermarkt en er snel even in 5 minuten tijd om gaan? Gaat niet. Dat is namelijk weer een traumatische ervaring erbij voor de hond. Deze mensen regelen voor alles oppas, ze bouwen hun leven om de hond heen, werken om beurten met hun partner thuis, kunnen nooit spontaan iets leuks doen zonder alles tot in de puntjes te regelen voor de hond… Om nog maar niet te spreken over de mensen die geen partner hebben en er dus helemaal alleen voor staan.
Verlatingsangst is isolerend, het is zwaar, het is emotioneel en het doet wat met je. Geloof me.
Zeker voor deze toppers is het zo belangrijk om aandacht te besteden aan hun eigen welzijn. Regelmatig toch even eruit met een vriendin om een terrasje te pakken of even lekker te sporten. Kritisch kijken naar de dingen die samen met de hond gedaan worden. Wordt er nog wel plezier gemaakt samen? Of wordt alles een beetje overschaduwd door de verlatingsangst en de training? Heel bewust plezier maken en tijd en ruimte creëren voor ontspanning zijn zo belangrijk in een verlatingsangst training. Anders blijf je zelf haast niet overeind staan joh. En merk je dat je gewoon écht even op bent en een break nodig hebt van training? Neem die break!
Er is niks mis mee om even gas terug te nemen en eerst goed voor jezelf te zorgen.
Kijk eens wat bij jou de grootste factoren zijn die voor stress en spanning zorgen en bekijk wat je zou kunnen doen om het voor jezelf even wat makkelijker te maken. Maak de grootste stress-factoren heel concreet.
Enne… schaam je er alsjeblieft niet voor. Ieder mens is anders. Misschien zal iemand bij jouw stress-factor denken: “Pfff… waar maakt die zich druk om?” En jij denkt misschien omgekeerd wel hetzelfde bij een stress-factor van die andere persoon.
Het mag er gewoon zijn. Allemaal. Jouw gevoel mag er gewoon zijn. Ongeacht wat een ander daarvan vindt.
Dus… durf jezelf op 1 te zetten en sta eerst zelf weer stevig met je voeten op de grond. En dan kan je er weer volledig zijn voor je hond. Die ruimte kan dan weer ontstaan.
Jij bent alles wat je hond heeft. Zorg dus goed voor jezelf.
Heb jij een hond met verlatingsangst en wil jij er echt 100% voor gaan om het te verhelpen? Kan jij je helemaal vinden in de programma’s die ik aanbied? Wil jij met een echte verlatingsangst expert aan de slag? Je bent van harte welkom bij me. De komende maanden staan er nog een paar plekken vrij. Lees hier alles over deze unieke 1 op 1 coach programma’s en wie weet zie ik je snel topper!
Deze tekst is geschreven door Hondengedragscoach Nina van Tilbeurgh. Het overnemen van dit stuk zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media wordt zeer gewaardeerd.
Recente reacties