Veelgestelde vragen van baasjes

Laten we het makkelijk houden; ik ben een hondengedragsdeskundige en ik heb tijdens mijn opleiding heel veel geleerd over de hondentaal, het hondenbrein, de wijze waarop onze viervoeters verbanden leggen, het welzijn van honden, de invloed van stress & emoties en alle ins en outs over de wijze waarop honden leren. Heel concreet, hier werk ik mee. Als hondengedragscoach ben ik in staat om bij probleemgedrag de vinger op de zere plek te leggen. Je kunt het eigenlijk vergelijken met een psycholoog voor mensen. Alleen ben ik als hondengedragscoach een psycholoog voor honden en een coach voor de baasjes.

Verlatingsangst. Ik heb in Amerika een specialistische opleiding gevolgd en ben nu een gecertificeerde SA Pro (Separation Anxiety Professional). Ik richt me dus voornamelijk op verlatingsangst. Daarnaast heb ik veel ervaring met honden uit het buitenland (echt.. i love them!) dus met eigenaren van een buitenlandse hond werk ik ook graag.

Yes, dat kan zeker heel goed! Voorheen was ik altijd wat sceptisch over het online werken. Echter heb ik in de COVID tijd zó veel mensen online geholpen dat het voor mij ook een complete verrassing was dat er online net zulke goede resultaten behaald werden als met live begeleiding. Daarnaast heb ik tijdens mijn opleiding tot CSAT (Certified Separation Anxiety Trainer) ook heel specifiek geleerd om volledig online te werken. Dit gaat perfect! Lang leve de huidige technologie!

Kynologisch Gedragstherapeut is een vrij beroep. Als jij op zoek gaat naar een hondengedragstherapeut of hondengedragsdeskundige bij jou in de buurt, kijk dan goed of diegene werkt volgens de meest recente inzichten. We weten deze dagen veel meer over honden dan in de vorige eeuw. Zo weten we ook dat een hond absoluut geen dier is dat de hele dag bezig is met het overnemen van de leiding of het worden van de roedelleider. Integendeel. Wetenschappelijke inzichten hebben dit verouderde idee allang onderuit gehaald. Een goede gedragstherapeut heeft gedegen kennis op zak, maakt een nauwkeurige analyse en kan perfect onderbouwen waarom hij of zij juist die bepaalde training adviseert. Een plan van aanpak is geen abracadabra. Natuurlijk is jouw eigen houding wel een puzzelstukje in het geheel, maar het is onzin dat alles valt of staat met jouw energie of jouw leiderschap. Honden zijn levende wezens met hun eigen belevingen, hun eigen emoties en hun eigen leerervaringen. Gedrag is complex en er spelen heel veel factoren een rol. Denk aan de geschiedenis van de hond, de genen, ras eigenschappen, traumatische ervaringen, gezondheid, de leefomstandigheden en nog veel meer! Een goede hondengedragstherapeut neemt al die factoren goed onder de loep, legt aan je uit welke factoren invloed hebben op het probleemgevend gedrag en jij krijgt hele concrete handvatten waar je direct mee aan de slag kan. Bovendien zal een goede gedragstherapeut zich altijd bij blijven scholen om op de hoogte te blijven van de nieuwste ontwikkelingen en inzichten op het gebied van hondengedrag.

Nee, ik heb in de praktijk ervaren dat dit niet voldoende werkt. Gedragsproblemen zijn complex en er spelen ontzettend veel factoren een rol. Het kost tijd om naar verbetering toe te werken. Gedrag is niet in een paar uurtjes verbeterd. Gedragsverandering gaat stapje voor stapje. Onderschat ook niet de verandering die jij als eigenaar moet ondergaan. Tijdens een traject zal je ervaren dat er op een hele andere manier met de hond moet worden omgegaan. En jij krijgt ontzettend veel nieuwe kennis en inzichten over jouw hond. Dat heeft ook allemaal tijd nodig om te landen. Nieuwe gewoontes aanleren kost nu eenmaal tijd. Voor de hond, maar net zo goed voor jou als eigenaar.

Eén sessie is daarom niet voldoende om de gedragsproblemen zover mogelijk op te lossen. Daar is meer voor nodig. Meer tijd, meer oefening, meer training en meer begeleiding. In de praktijk heb ik ervaren dat er met een eenmalig consult nauwelijks resultaat behaald werd. En waarom dan niet? Simpelweg omdat baasjes en hun hond binnen enkele dagen weer terugvielen in oude gewoontes. Er was immers ook geen vangnet meer om ze te helpen de nieuwe gewoontes echt eigen te maken. En dat is wat ik doe met mijn klanten. Ik sta aan hun zijde tijdens een traject en help ze om de nieuwe gewoontes écht eigen te maken en vol te blijven houden. Tot deze nieuwe manier van omgaan met de hond vanzelfsprekend is. Mijn mening is dat iedere hondenprofessional deze begeleiding zou moeten bieden.

Verwachten dat één consult voldoende is om probleemgedrag op te lossen, is naar mijn mening doodzonde van je tijd én van je geld. Kijk hier dus mee uit als je een hondenprofessional inschakelt.

Nee, niet iedereen kan bij mij terecht. In een samenwerking is het heel erg belangrijk dat jij en ik goed bij elkaar passen. We gaan immers nauw met elkaar samenwerken en zullen veel contact hebben. Mijn werkwijze en visie moeten aansluiten bij hoe jij met je hond om wil gaan en hoe jij met je hond samen wil leven en jij moet de commitment op kunnen brengen die ik vraag in een samenwerking. Dat werkt altijd twee kanten op. Een begeleidingstraject is behoorlijk intensief en het is voor jou als eigenaar hard werken. Verbetering is immers niet in een weekje gerealiseerd. En dat is niet het enige belangrijke puntje. Het welzijn van de hond staat bij mij te allen tijde voorop en ik werk in een traject daarom op een zachte en milde manier. Geheel volgens de inzichten en kennis van deze tijd. Beloningsgericht en positief dus.

Ik werk niet volgens het roedelleider verhaal. Voor iemand die op zoek is naar een snelle oplossing en geen behoefte heeft om zelf kennis te verkrijgen en gemotiveerd aan de slag te gaan ben ik niet de juiste persoon en ik ga dan ook geen samenwerking aan.

Alleen als het van beide kanten helemaal goed voelt dan gaan we er samen voor! 🙂

Nee. Ik richt me puur op verlatingsangst. Hier blijf ik me steeds verder in specialiseren om jou de beste hulp te kunnen bieden die er is.

Geen. Ik kijk naar de hond en het baasje als individu en analyseer het gedragsprobleem en de situatie nauwkeurig. Een bepaalde aanpak kan bij de ene hond perfect werken en bij een andere hond juist totaal niet aansluiten. Het is vooral belangrijk dat we eerst heel goed gaan onderzoeken wat er nu gebeurt in het koppie en lijf van je hond en dat jij een grote rugzak met moderne kennis over hondengedrag gaat krijgen. Het begint altijd met inzicht. Wat ik wil bereiken is een fijne en ontspannen relatie tussen jou en je hond. In plaats van vast te houden aan een bepaalde methode om een gedragsprobleem te behandelen kijk ik samen met jou naar wat voor jullie het beste werkt. Jullie zijn beide individuen en een trainingsplan kan nooit in een standaard formatje gegoten worden. Het is belangrijk dat we naar jullie kijken en wat jullie als individu samen nodig hebben, zodat jullie echt een trainingsplan op maat krijgen.

Ben ik een positieve trainer? Jazeker! Belonen, ombuigen en managen van gedrag geeft veel meer resultaat dan het straffen van ongewenst gedrag. Het welzijn van de hond staat bij mij te allen tijde voorop en daar horen oude trainingsmethodes niet bij. Bovendien vind ik het belangrijk dat baasje en hond een hele fijne band krijgen. Dwang, straf, pijn en intimidatie horen daar niet bij. Nu niet en nooit niet. Maar ik stel wel grenzen. We gaan de hond geen pijn doen en we maken hem ook niet bang. Maar bijvoorbeeld het wegdraaien bij een opspringende hond of het stoppen van een spelletje bij bijterig gedrag zijn wel degelijk correcties. Als we heel wetenschappelijk gaan bekijken wat een ‘correctie’ inhoudt (ik zal je de details besparen) dan is het antwoord dus ja. Indien nodig werk ik met correcties.

Ik ga geen slipketting gebruiken, niet hard tegen de hond schreeuwen, geen tikjes of schopjes geven en ik ga hem niet op zijn zij of rug leggen. Maar ik ben wel van mening dat een grens aangeven er ook bij hoort. Met het aangeven van de grens doorbreken we ongewenst gedrag en vervolgens leren we de hond welk gedrag we dan wél graag van hem willen zien.

Over verlatingsangst; een dikke, vette nee! Het maakt geen snars uit dat je hond bij je op bed slaapt of dat jij heel zacht met hem omgaat. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat je hond hyper attached aan jou is, omdat jij in je eentje woont. Maar dan nog is het niet jouw schuld dat je hond verlatingsangst heeft gekregen. Ga je hond dus alsjeblieft ook niet onnodig negeren en hem alleen aandacht geven op jouw initiatief. Je hond snapt er geen snars van en het helpt werkelijk waar geen fluit. Het enige wat het doet is je hond nog onzekerder maken. Laat echt los dat het jouw schuld is omdat je te lief of te zacht voor je hond bent. Jij bent NIET de oorzaak.

Er wordt heel erg snel gezegd bij probleemgedrag “het is de schuld van de eigenaar!”. Zo simpel ligt het echter helemaal niet. Zulke opmerkingen zijn zeer onterecht en oneerlijk naar de baasjes toe en het doet de hond als individu ook tekort. Probleemgedrag is veel complexer dan dat en het baasje is vaak slechts voor een beperkt deel een oorzaak.. áls het baasje er überhaupt iets in doet. Denk bijvoorbeeld aan een traumatische ervaring waar het baasje niet bij aanwezig was of een negatieve ervaring door invloeden van buitenaf. Of denk aan bepaalde eigenschappen van de hond die erfelijk aangelegd zijn. Is probleemgedrag dan volledig de schuld van de eigenaar? Nee, natuurlijk niet. Dit is veel te kort door de bocht en zorgt alleen maar voor een groot schuldgevoel bij de eigenaar… Absoluut niet helpend en absoluut niet nodig. 🙂

Verlatingsangst mag dan wel een complex rot probleem zijn, het is heel goed te verhelpen. Het belangrijkste is dat jij realistisch bent in je verwachtingen. Verlatingsangst is nu eenmaal een probleem dat erg hardnekkig is. We werken dus stapje voor stapje en je kan er vanuit gaan dat het minimaal een aantal maanden zal duren voor je hond een een uurtje of 2 alleen kan zijn. Het gaat allemaal op het tempo van de hond. De ene hond kan na twee maanden al even alleen zijn, de andere hond heeft een jaar nodig.

Zijn er garanties te geven? Nee, dat kan nooit. Bij geen enkel gedragsprobleem overigens. We hebben te maken met levende wezens en het zijn geen apparaatjes die we naar wens in kunnen stellen.

Gelukkig kan ik zeggen dat ik véél meer succes casussen zie dan casussen waarin de hond geen stap vooruit zet.

Nee, dit is een hardnekkig fabeltje. Ik vind het heel jammer dat honden vaak nog te pas en te onpas gecastreerd worden, zonder medische noodzaak. Onder andere de hormoonhuishouding wordt toch flink overhoop gegooid. Dat wil niet zeggen dat ik een (chemische) castratie nooit adviseer. Dit is heel erg afhankelijk van de hond en de situatie.

Castratie kan bijvoorbeeld wel gedrag verminderen dat door hormonen aangestuurd wordt, zoals overmatig opdringerig gedrag naar teefjes of zo van de leg zijn door de hormonen dat een reu niet eens meer wil eten. Maar castratie zal problemen zoals bijvoorbeeld uitvallen naar bezoek, hyperactief gedrag en het opspringen tegen mensen niet verhelpen.

Helaas ervaar ik in de praktijk dat dit toch wel schrikwekkend vaak aanleidingen zijn voor mensen om voor castratie te gaan. Castratie kan mogelijk wel een ondersteuning zijn voor een bepaalde training. In sommige gevallen kan castratie echter juist weer averechts werken en verergeren de problemen juist. Er zal altijd per individu beoordeeld moeten worden of castratie bij kan dragen aan de gedragstherapie.

Jazeker. In sommige gevallen van verlatingsangst is de stress van de hond dermate hoog dat ik in overleg met jou contact opneem met jouw dierenarts voor specifieke gedragsmedicatie die we tijdelijk inzetten ter ondersteuning in jullie training.

Ik ben geen holistisch gedragstherapeut en ik werk niet met middelen als Adaptil of Bach Bloesem en andere alternatieve of homeopathische middelen. Ook niet met middelen als Telizen en Zylkene. Ik zie daar totaal geen resultaat mee als er verlatingsangst speelt. De stress is veel te hoog bij de hond. Doodzonde van je portemonnee dus.

Ben jij hier wel een voorstander van? Dan raad ik je aan een holistisch gedragstherapeut te raadplegen. Deze kan jou veel beter adviseren en sluit als professional waarschijnlijk ook stukken beter bij je aan.

Ja, ieder ras kan in aanmerking komen voor een verlatingsangst programma. Het is wel zo (bij andere problemen) dat een hond bepaalde ras eigenschappen in zijn genen kan hebben. Bepaald gedrag kan dus inherent zijn aan het ras. En jij hebt gekozen voor dat ras en dus ook gekozen voor alles wat er bij dat ras komt kijken. Van een Duitse Herder kun je nu eenmaal geen Golden Retriever maken, dus ook hier is het stellen van realistische doelen heel belangrijk. Het komt regelmatig voor dat de eigenaar degene is die aanpassingen in het leven zal moeten doen in het belang van de hond. Er is dan geen sprake van het “wegtrainen” van bepaalde eigenschappen van de hond, maar juist een stuk acceptatie van de eigenaar en aanpassingen doen zodat jullie alsnog kunnen genieten van heel wat mooie jaren samen.